شبهه پراکنی به سبک داستانی

: متن شبهه :

ناظم تو میکروفون
پرسید : کی میدونه پایتخت آمریکا کجاست؟
داد زدیم : واشنگتن
گفت یه مرگ بر آمریکایی بگین که تو واشنگتن بشنون ماهم یه داد زدیم که حلقمون پاره شد
دوباره پرسید کی میدونه حرم آقا امام حسین کجاست؟ داد کشیدیم : کربلا
گفت : حالا یه صلوات بفرستین که آقا تو کربلا بشنون!!
ماهم یه فریاد کشیدیم که نزدیک بود قالب تهی کنیم!
گذشت اون روزا...... خیلی طول کشید که بفهمیم
لس آنجلس تاریخ سینماست
نیو اورلئان مهد موسیقیه نیویورک مهد درس و اقتصاد
یاد نگرفتیم باید از اون همسایه نزدیک مدرسه که ساعت هفت صبح با صدای عربدمون بیدارشون کردیم عذر بخوایم!!
یاد نگرفتیم که به کسی نگیم مرگ بر تو !!
و نفهمیدیم تو واشنگتن و کربلا صدامونو نشنیدن !!
چرا نگفتن به جای این حرفا داد بزنیم :
مرگ بر بیسوادی!
مرگ بر عقب افتادگی!
مرگ بر گرسنگی!
مرگ بر خونریزی و دشمنی!
مرگ بر او که به جای عشق به ما یاد داد بگیم : مرگ !!
چرا هیچوقت فکر نکردیم بر اساس چه منطقی: کافری که بیمار میشود دچار عذاب الهی شده ولی مسلمانی که بیمار میشود دچار آزمون الهی...!!
(زنده باد آگاهی)


:پاسخ شبهه :

نویسنده با سبک قصه پردازی شعائر دینی و اخلاقی را مورد شبهه قرار داده است

باید به نویسنده متن گفت :

گویا انتظار داشته اید که در مدرسه بجای آموزش دین،معرفت،خودشناسی،خداشناسی ....
به شما لوس آنجلس شناسی و هالیوود شناسی آموزش میدادند!!!!
حالا که بقول خودتان(خیلی طول کشید تا اینها را بفهمید)
بعد دانستن چه کمکی در زمینه موسیقی و اقتصاد و هنر به این مردم و کشورتان کردید؟؟!
ما با «حسین حسین»گفتن دینداری،هویت ملی، ایستادگی در برابر ظلم و ظالم را فرا گرفتیم شما از نیویورک شناسی و هالیوود شناسی غیر از ترویج فساد و فحشا چیز دیگری فرا گرفتید؟؟

 «مرگ بر آمریکا» یعنی مرگ بر بیسوادی و جهل،مرگ بر استعمارگری،مرگ بر مظلوم کشی و بچه کشی و مرگ بر هر آنچه که شما در متن اشاره کردید...

 مرگ بر آمریکا در یک کلام دشمن شناسی است
و مسلما منظور از مرگ بر آمریکا گفتن مرگ بر جمعیت چند صد میلیونی آمریکا نیست
یعنی :
مرگ بر رژیم استکباری و استعمارگر

خداوند متعال که خالق حکیم،علیم و رحیم است همه بندگانش را دوست دارد پس هر ابتلایی را به جای آن که مُهلک روح و جان بنده‌اش شود مبدل میکند به عاملی جهت تطهیر و رشد او (امتحان) اما کافر چون با کفر و شرک،جهل،عناد و ظلم به خودش و دیگران خود را از شمول این رحمت خارج میکند خودش میماند و این ابتلائات مهلک و برایش عذاب میشود

باید توجه داشت که بلا، رنج و بیماری از امتحانات الهی هستند و برخورد با آزمایشات و بلاها نقش مهمی دارد که برای انسان عذاب باشند یا مایه کفاره گناهان و رشد معنوی «ما شما را بوسیله شر یعنی بدی ها و بیماری ها و خیرات و نعمت ها امتحان میکنیم»سوره انبیاء آیه ۳۵

 پس اگر انسان در برخورد هر ابتلایی صبر پیشه کند این بلا به عاملی جهت رشد و رسیدن به کمال انسان خواهد شد